Nie będąc jeszcze mamą, miałam już do czynienia z maluszkami. Od zawsze byłam i nadal jestem wrażliwa na cierpienie i płacz innych, a zwłaszcza tych najmniejszych i bezbronnych istot. Wyobraźcie sobie sytuację, przebywając w gronie rodziców, którzy układali małe jeszcze dziecko do snu, zostawiali je samo w ciemnym pokoju. Reakcja maleństwa - najpierw ciche kwilenie, później coraz głośniejszy płacz. I tekst rodziców - dziecko musi się wypłakać, nic mu nie będzie jak trochę popłacze. To mi, obcej osobie pękało serce na dźwięk płaczu i słów opiekunów. 

Płaczem dziecko informuje nas o różnych niedogodnościach np.: może być głodne, senne, odczuwać ból, a może dyskomfort, może być za zimno lub zbyt gorąco, może przeszkadza światło, może w ciągu dnia doświadczył za dużo bodźców, nie potrafi zasnąć w osamotnieniu, a może po prostu potrzebuje naszej obecności, naszego ciepłego głosu i uścisku dłoni ...